I teraz gdy juz rozumiem wszystko,
Nie musze wiecej oglądać sie za siebie.
Nawet nie dostrzagałam tego co mam blisko.
Nawet nie sądziłam ,ze mogłabym stracic Ciebie...

Zapatrzona w swoje beztroskie życie,
Gloryfikując swoje wyuzdane wizje .
Myslałam o tym i pragnełam skrycie,
Nie bacząc na przeciwnosci i kolizje.

A teraz powracam myslami do tego,
Co tkwilo cały czas w ziarnach goryczy.
Tak trudno dopatrzyc błędu swego.
Tak trudno uznac cos za niskazitelny wyczyn.

Poległam przy bramach piekielnych.
Uciekłam jak tchórz odbierając sobie życie!
Wrociłam do ludzi sobie na zawsze wiernych,
Nie bacząc na to co myslicie...

Zyskując cos, tracimy inne.
Serce zaplątane w pajączynie uczuć.
A przecież ono takie niewinne.
A przecież na zawsze mogło cos poczuć...

To nie smierć jednostki nastała,
Czy upadek kolonijnych przepasci.
Tu umarła Polska cała,
Czyli serca polskiej maści...!