Dzis nie potrzeba juz slów wiele.
Dzis wszystko stało sie jasne.
Choc myśl za myślą powielę
Bede czakac,aż umysł mój zaśnie...
Strudzona swoim obliczem,
Zapatrzona w otchłań bezkresu.
Uczucia swoje pomnoże, obliczę
Nie bedzie wiecej juz stresu...
Podążam nadal tą samą drogą.
Wyliczam błędy dalekiej przeszlosci,
Które dzis własnie obrócic sie mogą
W kwestionariusz swoistej osobowości.
I zyje nadal z podniesioną głową.
I nadal biegne naprzód zakłamanej historii.
Nie bede ukrywac sie wiecej z swą mową
Wbrew ogólnej mentalnej teorii.

A Ty....

A Ty spójrz na mnie i powiedz
Dlaczego uśpiłeś swe myśli?
Czy kiedys sam sie tego dowiesz?
Czy kiedys znów ta zjawa Ci sie przysni?
Uciekniesz od tego daleko w przestworza
Aby zapomniec co było ważne.
Znajdziesz ofiare dla swego ołtaża
I nóz zakrwawiony Twą winą jawnie.
Podążasz dalej uciekając przed sobą
Wypisując epitafium umysłu zbrodni
Nikt nie bedzie zadawał sie z Tobą
I nikt Ci swych uczuc już nie udowodni.
Ogień zawładnął Twą nieposkromioną duszą
Rozpalił zdeformowaną miłosc pochodni
Kazde iskry przedostac sie muszą,
By rozpalic tych co jeszcze są chłodni...