Balet - taniec pełen wdzięku i piękna, ale też wymagający dyscypliny i perfekcji. Któż z nas nie słyszał o "Dziadku do orzechów" czy "Jeziorze łabędzim"? Oto krótka historia baletu

Historia baletu jest zaledwie fragmentem historii tańca, obejmującym czasy nowożytne; odnosi się głównie do kultury europejskiej. Przyjęto dość umownie, że za początek nowego okresu tańca widowiskowego uważać należy wystawienie w Paryżu 1 września 1581 r. baletu dworskiego pod tytułem "Corce - Ballet Comique de la Reine " (Balet komiczny królowej). Przymiotnik "komiczny" oznaczał wówczas element dramatyczny, rozwijający jeden temat. Reżyserem widowiska był Włoch Baldassarino do Belgiojoso, który później przyjął nazwisko Balthasara de Beaujoyeulx.

Balet powstał z renesansowych maskarad karnawałowych i z triumfów, popularnych we Włoszech, które przerodziły się w widowiska dworskie, złożone z recytacji, śpiewu, muzyki, pantomimy i tańca. Od początku XV w. krystalizuje się specyficzny styl włoski, a jego najwybitniejszymi przedstawicielem jest Domenico da Piacenza i jego dwaj uczniowie: Antonio Cornazzano i Guglielmo Ebreo. Ten ostatni wydał Rozprawę o sztuce tańca. W 1489 roku w Tortonie odbył się ślub księcia Mediolanu, Galeazzo Viscontiego z Izabellą Aragońską. Z tej okazji Bergonzio di Botta przygotował dla dworu uroczyste interludium oparte na temacie wyprawy Jazona i Argonautów po złote runo. Można uznać to przedstawienie za pierwsze widowisko baletowe.

W drugiej połowie XIX wieku nowym centrum sztuki baletowej stała się Rosja. Marius Petipa stworzył tam balet-divertissement, klasyczny dziś typ baletu o ustalonej budowie, do jakich należą schoreografowane przez niego Jezioro łabędzie (częściowo, gdyż akty romantyczne, tj. II i IV, są autorstwa Lwa Iwanowa) i Śpiąca królewna Piotra Czajkowskiego.
Przeciw zrutynizowaniu tańca baletowego wystąpiła na początku XX w. Isadora Duncan. Skostniałe schematy tradycyjnego baletu zreformował Michaił Fokin w swych choreografiach Ognistego ptaka i Pietruszki do muzyki I. Strawińskiego, wystawionych przez zespół Ballets Russes. Najwybitniejszymi tancerzami epoki byli: Anna Pawłowa, Wacław Niżyński, Matylda Krzesińska i Tamara Karsawina. W drugiej połowie XX w. duże znaczenie dla rozwoju baletu współczesnego miała działalność M. Béjarta i R. Petit.