O początkach kościoła farnego w Kazimierzu niewiele wiadomo. Pierwsze wzmianki dotyczące parafii pochodzą z lat 1325-1328. Kościół był wówczas znacznie mniejszy, wykonany z kamienia wapiennego. Na przełomie XIV i XV wieku powiększono nawę, a od zachodu dobudowano wieżę.

W 1561 roku ogromny pożar miasta zniszczył gotycki kościół. Następne 25 lat pozostawał on w ruinie. Prawdopodobnie przyczynili się do tego Firlejowie, protestnci, w których rękach znajdowało się starostwo kazimierskie.

Odbudowa rozpoczęła się w 1586 roku. Postanowiono odbudować gotycki kościół w stylu renesansu. Główne zmiany konstrukcyjne polegały na podwyższeniu ścian i zmniejszeniu dachu oraz przykryciu wnętrza sklepieniem kolebkowym z lunetami.

Przebudowano też chór. Położono posadzkę z marmuru czarnego, niebieskawego i różowego. Kościół otynkowano, naśladując okładzinę kamienną. Prace zakończono w 1613 roku.

Smukła gotycka bryła posiadająca renesansową nadbudowę i dekoracje w krótkim czasie stała się wzorem, na którym zaczęto opierać się przy modernizowaniu innych kościołów gotyckich i przy budowie nowych obiektów sakralnych. Kościoły te tworzą na Lubelszczyźnie bardzo liczną grupę. Również spichlerze kazimierskie zawdzięczają swoje piękno ówczesnej farze.

w ołtarzu głównym znajduje się scena przedstawiająca męczeństwo św. Bartłomieja. Pierwotnie znajdował się tam obraz św. Rójcy, który obejrzeć można teraz w zakrystii.

Szczególną uwagę zwracają rokokowe konfesjonały, żyrandol z głową jelenia z początku XVII w., a przede wszystkim wspaniałe organy.

Są prawdopodobnie dziełem kazimierskiego organmistrza Szymona Liliusza. Rozbudowane w XIX wieku, mają obecnie ponad 1400 piszczałek. Są najstarszym zachowanym w całości tego typu instrumentem w Polsce.

Ich modrzewiowa, rzeźbiona oprawa (prospekt) z 1620 r. jest przykładem wielkiego kunsztu snycerskiego inspirowanego sztuką flamandzką. 

http://dziedzictwo.ekai.pl