Przytłoczone, trochę niedoceniane, patrzą na ludzi nie rozumiejąc ich mentalności. Doszukują się racjonalności zachowania czekając na swoją kolej bliskiego kontaktu z człowiekiem.... 

- W jakiej cenie ten koszyk - zagajał przechodzeń 

- 15 euro - odpowiedziała zachrypnięta staruszka

- To dość drogo jak za taki mały koszyk

- Te koszy, Drogi Panie, zrobione są recznie, w te kosze, Drogi Panie, wpleciona jest dusza... 

Nie wiedzieć czemu ów Paniczowi zrobiło się nagle przykro staruszki, w jednej chwili wyobraził ją sobie garbiącą sie nad pleceniem takiego koszyka, raz po raz kującą się wikliną . Dał jej 20 euro, wybrał koszyk i nalegał aby zachowała resztę dla siebie...  Zabrał koszyk do domu, pomyślał,że może przyda się żonie do czegoś. A i owszem, żona włożyła do niego owoce i postawiła na stolik w pokoju. Od tej pory jeden szczęsliwy koszyk znalazł schronienie, wiedział,że bedzie im teraz przez lata służył jako koszyk do owoców, wiedział,że bedzie mógł teraz obserwować ludzkie zachowania i poznać ich charaktery przyglądając się im bacznie ze stolika.