Lwów jest szczególnie bliski polskim sercom, bo przed laty był to jeden z najprężniejszych ośrodków kultury i myśli naukowej w Polsce. Lwów jest też jednym z najpiękniejszych miast europejskich, co potwierdza wpis na Listę Światowego Dziedzictwa Kultury UNESCO. 

Urzeka całe stare miasto – wielokulturowe i wielonarodowościowe z zaułkami i uliczkami, które pamiętają lata lwowskiej świetności. Nastrojowe, gdzie z każdego niemal kąta wyzierają zabytki. Wśród najcenniejszych są ruiny zamku Kazimierza Wielkiego (XVI w.), katedra ormiańska (XIV w.), gotycko-barokowa katedra łacińska (XV w.), późnorenesansowy kościół Bernardynów (XVII), unicka katedra św. Jura (XVIII), barokowy kościół Jezuitów (XVII w.) i Dominikanów (XVIII). Nie sposób ugiąć się czarowi Teatru Wielkiego (1897-1990). 

Trzeba pokłonić się wieszczowi Adamowi Mickiewiczowi przed jego pomnikiem oraz oddać hołd poległym w obronie Lwowa na cmentarzu Orląt Lwowskich, zapalić znicz na Cmentarzu Łyczakowskim. [źródło inf.]

 Ponieważ jej rozwój blisko odzwierciedla historię ukraińskiego narodu bandura (zdjęcie ze znaczka po prawej) jest czymś więcej niż narodowym instrumentem muzycznym. Jest głosem Ukrainy.

W muzycznej perspektywie, bandura jednoczy akustycze elementy zarówno lutni jak i harfy. Wwydaje dźwięk, który jest dobitny i delikatny, podobny do klawesynu, lecz ma szerszy zasięg dynamiki i kontroli nad brzmieniem. 

 Taras Hryhorowycz Szewczenko  był ukraińskim poetą narodowym, malarzem, przedstawicielem romantyzmu. Taras Szewczenko był również przedstawicielem literatury rosyjskiej. Niemal wszystkie jego powieści i większość dramatów zostało napisanych po rosyjsku, podczas gdy utwory poetyckie Szewczenki tworzone były w języku ukraińskim.

Powyższe pocztówki, znaczki i pamiątkową rękawice kuchenną otrzymałam w prezencie od rodowitej Ukrainki. A jak wiadomo, lepszego prezentu niż pocztówki, nie mogłabym dostać :)