Wenus ze względu na podobieństwa bywa określana planetą siostrzaną Ziemi. Średnica Wenus wynosi 12 100 km. i jest mniejsza od Ziemi zaledwie o 644 kilometry. Wenus jest również planetą, która zbliża się do Ziemi na najbliższą odległość wynoszącą w przybliżeniu 38.200.000 kilometrów. Wenus znana była już w starożytności i urzekła ówczesnych astronomów swoim pięknem zmieniając swoją barwę w ciągu dnia.

Wenus jest drugim w kolejności od Słońca obiektem naszego układu. Wokół naszej gwiazdy porusza się prawie po kołowej orbicie. Odległość planety od Słońca waha się od 108.200.000 km (punkt odsłoneczny - aphelium) do około 107.500.000 kilometrów (punkt przysłoneczny - peryhelium). Pełnego obiegu wokół gwiazdy dokonuje w 224,7008 dni ziemskich przy średniej prędkości 35,03 km/s. Ciekawostką jest natomiast fakt bardzo powolnego obrotu wokół własnej osi, który trwa 243 dni 2 h i 24 minuty. Wynika stąd, że doba na Wenus jest dłuższa niż rok. Dodatkowo planeta obraca się wokół osi w przeciwnym kierunku czyli z zachodu na wschód. Słońce przesuwa się nad wenusjańskim niebem bardzo wolno, jednak doba słoneczna wynosi na Wenus 116,8 dnia. 

Mimo, że Wenus jest nazywana siostrą Ziemi, warunki jakie na niej panują są zgoła odmienne. Promieniowanie słoneczne powoduje tzw. efekt cieplarniany, który nagrzewa powierzchnię Wenus do temperatury 485 C. Zjawisko to związane jest z obecnością gęstej warstwy chmur okalającej całą planetę. Mimo, że 75% promieniowania jest przez nie odbite, są one również dobrą zaporą przed jego oddaniem (w postaci promieniowania podczerwonego lub cieplnego) i zatrzymując je powodują nagrzewanie się powierzchni planety i atmosfery.

Atmosfera Wenus składa się głównie z dwutlenku węgla (96,6%), azotu (3,2%) oraz śladowej ilości wody (0,1 - 0,4%) i helu (0,025%). Chmury, które przykrywają planetę "wiszą" na wysokości około 49 kilometrów, zawierają kwas siarkowy przez co nadają planecie charakterystyczny pomarańczowawy kolor. Warstwa chmur pochłania 15% promieniowania słonecznego co powoduje występowanie zjawisk meteorologicznych w tej części atmosfery. Objawia się to wyładowaniami elektrycznymi - burzami. Z uwagi na brak pola magnetycznego planety, jonosfera wystawiona jest na działanie wiatru słonecznego, który rozprasza ją na przestrzeni od 250 do aż 1500 kilometrów.