"(...) tajemniczy proces starzenia się nie jest równoznaczny ze schodzeniem w ciemną dolinę; o wiele bardziej przypomina wspinanie się na ostatni szczyt, przed którym trzeba odłożyć każdy zbędny bagaż. Oczywiście wspinaczka na szczyt jest męcząca. Jednak szczyt wiele również obiecuje: szeroki widok, który uzyskuje się tylko tam; inną perspektywę; spojrzenie na przebytą drogę; dystans do tego, co się za sobą pozostawiło; oddech, nowe widzenie; wolność od tego, co przygniata; być może nowe nastawienie do codzienności."
Theresia Hauser, Zeit inneren Wachstums 

Skoro było o przyjemnych "babuszkach" to kolejna pocztówką idealnie zobrazuje nam kolejny temat - starość. Czasami się jej lekąm, a czasami myślę ,że własnie wtedy będe mogła zasmakować życia na swój własny sposób, choć już z nieco innej perspektywy, zająć sie ogrodem, piec wyśmienite ciasta, czytać więcej książek, na wszystko będe miała więcej czasu... Może starość to odkrycie siebie na nowo? Nabranie do wielu rzeczy dystansu, nauka cierpliwości i skupienie się na tym, co zatraciliśmy w codziennym "wyścigu szczurów"? Może.... A jak Wy wyobrażacie sobie starość? Bo ja patrzę na tą kobiete z fotografii tej pocztówki i widzę jej usmiechające się oczy oraz rozmarzony usmiech...