Oślepieni, otumieni.

Cleo-inspire

0 Comments

W powietrzu lub czasoprzestrzeni

Drążą , krążą i wzniecają pożar.

Ognisko dusz leci ku bezgranicy nieba

Piekielnie złączeni , pochłaniają wszystko.

Okradają słońce z promieni,

Zioną gorącem i potęgują upały.

Któż im zabroni tę degradację?

Któż poskromi przeklęte stworzenia?

Nie boją się cieni, nie boją się mroku

Pedzą chwytając wiatr do kieszeni.

Kpią z deszczu i mrozu siarczystego.

Wyśmiewają obłoki uciekające przed nimi.

Czują się bezkarnie w bezgranicy mocy

Są wolni w otchłani nieba.

Są piekielnie rozgrzani do granic możliwości,

Podnieta czeluści i nad mocy.

Dusze! Dusze przeklęte na wieki!

Myślą, że są Panami niebios i ziemiańskich przestworzy

Sądzą, że są Bogami życia i śmierci.

Głupcy! Nie wiedzą, że zgasną jeszcze tej nocy...

About Post Author

Cleo-inspire

Morbi leo risus, porta ac consectetur ac, vestibulum at eros. Fusce dapibus, tellus ac cursus commodo, tortor mauris condimentum nibh, ut fermentum massa justo sit amet risus.