Jowisz (Jupiter) jest piątą planetą od Słońca i zarazem największą w znanym ludzkości układzie. Swoją nazwę zawdzięcza starożytnym Rzymianom (władca wszystkich bogów utożsamiany z greckim Zeusem). Jest jednym z najjaśniejszych punktów na nocnym niebie.

Przez astrologów Jowisz nazywany bywa wielkim szczęściem. Symbolizuje nieograniczoną moc rozwoju oraz wzrostu. Wyraźnie pomaga w odnajdywaniu talentów, ale potrafi także zaprowadzić człowieka na manowce rozrzutności i zbytniej wiary w szczęśliwe zrządzenie losu. Jowisz sprzyja szczodrości, harmonii i czerpaniu radości z życia. Wspiera ludzi w wywieraniu dobrego wpływu na życiowego partnera.

Do tej pory wysłano ku Jowiszowi 5 sond. Piąta, Galileo, wystrzelona została w padzierniku 1989 roku, a do celu leciała 6 lat. Pierwsze dokładne dane o Jowiszu zawdzięczamy pojazdom kosmicznym Pioneer 10 i 11. Następnie poleciały za nimi sondy Voyager, które w 1979 roku przesłały na Ziemię widowiskowe fotografie robione z bliska. Po 1991 roku zaczął fotografować Jowisza teleskop kosmiczny Hubble'a, ale obrazy przez niego uzyskane są nieco gorszej jakości. O ile jednak sondy musiały ograniczyć się do krótkiego spojrzenia na tę planetę podczas szybkiego przelotu obok niej, to HST będzie mógł robić zdjęcia przez wiele lat.  

Atmosfera Jowisza byłaby dla człowieka zabójcza. Domieszkami do najobficiej występujących wodoru i helu są tam metan, trujący amoniak, para wodna i acetylen. Mieszanka taka brzydko pachnie, a jej skład chemiczny przypomina skład chemiczny gazu, z jakiego tworzyła się nasza najbliższa gwiazda - Słońce.  

Rodzina szesnastu jowiszowych księżyców jest miniaturą Układu Słonecznego: Jowisz pełni rolę Słońca, a księżyce - planet. Największy księżyc, Ganimedes, ma 5262 km średnicy. Jego duże, skaliste Jądro pokryte jest cienką warstwą lodu. Widać na nim wiele lądów bombardowań przez meteoryty, jak również ląd zderzenia z dużą planetoidą około 4 mld lat temu.

Kalisto jest niemal tak duża jak Ganimedes i też gęsto pokrywają ją kratery. Jest to najciemniejszy satelita Jowisza.
Najjaśniejsza jest Europa. Składa się w jednej czwartej z wody. Lodowa warstwa o grubości 100 km odbija światło tak dobrze, jak chmury Wenus.
Najdziwniejszym księżycem jest Io krążący dość blisko Jowisza. Jest nadzwyczaj kolorowy, a kolory te (mieszanina czerni, czerwieni i żołci) zawdzięcza siarce, która wypływa z jego wnętrza. Kamery sond Voyager dostrzegły na Io wiele wulkanów w akcji. Fontanny płynnej siarki wyrzucane są z powierzchni tego księżyca z prędkościami dochodzącymi do 100 m/s i mają do 200 km wysokości. Część wystrzelonej w ten sposób materii ucieka z Io i tworzy "obwarzanek" (torus, gruby pierścień) okalający Jowisza,
Powierzchnia Io jest młoda. Możemy to łatwo stwierdzić, bo nie widać na niej kraterów meteorytowych. Io krąży prawie 400 000 km od Jowisza, więc podlega działaniu ogromnych sił pływowych. Nieustanne odpychanie i przyciąganie mas wnętrza Io przez planetę powoduje niewiarygodne tarcie wewnętrzne. To zatrzymuje wysoką temperaturę roztopionego wnętrza księżyca, mimo że Io znajduje się daleko od Słońca. Każde pęknięcie skorupy uwalnia gorącą lawę i dlatego widać aż tyle aktywnych wulkanów na Io. 

źródła informacji 

swiathoroskopow.pl

dracul.kill.pl