JULIAN FAŁAT

1853 Tuligłowy koło Przemyśla – 1929 Bystra koło Bielska-Białej
Malarz, rysownik, ilustrator, pedagog. W latach 1869–1871 studiował w krakowskiej SSP, następnie pracował jako rysownik w biurze architektonicznym w Odessie. W 1873 r. studiował na Wydziale Architektury Politechniki w Zurychu, w latach 1875–1880 w monachijskiej ASP u A. Strähubera i J. L. Raaba, następnie w latach 1881–1882 w SSP w Krakowie. Wiele podróżował – do Paryża, Rzymu, Hiszpanii, w 1885 r. odbył podróż dookoła świata. Przebywał u Radziwiłłów w Nieświeżu, gdzie powstały liczne prace poświęcone polowaniom. Tam w 1866 r. poznał przyszłego cesarza Wilhelma II, u którego później przez 10 lat był malarzem nadwornym. Od 1893 r. był członkiem berlińskiej Akademii Sztuki, a po powrocie do kraju w latach 1895–1910 dyrektorem krakowskiej SSP. Zasłynął jako reformator tej uczelni, która w 1900 r. uzyskała tytuł Akademii. Następnie osiadł w Bystrej. W latach 1921–1923 był dyrektorem Departamentu Sztuki Ministerstwa Wyznań Religijnych. 

Był mistrzem akwareli, malował także obrazy olejne, gwasze i pastele. Często podejmował tematykę myśliwską. Wielką popularność przyniosły mu liczne sceny polowań w Nieświeżu, odtworzone z techniczną wirtuozerią i wrażliwością na barwę i światło. Ponadto malował pejzaże, głównie zimowe z potokiem, sceny rodzajowe, portrety i autoportrety, typy ludowe.