Zamek cesarski powstał na miejscu wcześniejszych fortyfikacji miejskich z polecenia ostatniego cesarza Prus Wilhelma II między rokiem 1905 a 1910, a jego autorem był Franz Schwechten. Gmach ten stał się głównym elementem tzw. Dzielnicy Zamkowej, założonej na początku XX wieku w centrum miasta. W skład zaprojektowanej przez arch. Josepha Stübbena dzielnicy obok zamku weszły wówczas budynki zajmowane obecnie przez dyrekcję Poczty Polskiej i Telekomunikacji, Uniwersytet Adama Mickiewicza, Teatr Wielki (Opera) oraz Akademia Muzyczna. Oddanie do użytku nowej rezydencji cesarskiej nastąpiło w obecności cesarza 20.VIII.1910. Na sześciu zamkowych kondygnacjach znajdowało się 585 pomieszczeń, a wieża zegarowa, przez którą prowadziło paradne wejście, wznosiła się na wysokość 75 metrów. 

Podczas walk o wyzwolenie Poznania mury zamkowe zostały poważnie uszkodzone. Później planowano je nawet wysadzić w powietrze - na szczęście zabrakło dynamitu. Po kapitulacji Cytadeli w lutym 1945 umieszczono tam jeńców niemieckich; a po odesłaniu ich do obozów gmach zamieniono na koszary Wojska Polskiego. Następnie przeszedł on pod zarząd miejscowej Rady Narodowej i został odbudowany (z pewnymi zmianami w stosunku do oryginału). 1 stycznia 1963 zamek stał się Pałacem Kultury. Obecnie mieszczą się w nim różne instytucje kulturalne, puby, dyskoteka, kino i teatr. Często organizowane są tutaj wszelkiej maści konkursy, warsztaty oraz imprezy kulturalne, od punkowych koncertów po wystawy impresjonistów bułgarskich. Regularnie wydawana jest Gazeta Zamkowa.

Od bardzo, bardzo długiego czasu mocno przybrudzona już budowla poddawana jest czynnościom oczyszczającym. Po przeszło dwóch latach guzdrania wygumkowano wreszcie całą ścianę południową i od strony Świętego Marcina zamek znowu wygląda tak jak sto lat wcześniej podczas uroczystego otwarcia.