Kiedy w 1921 r. D.H. Lawrence trafił na Sardynię, wydała mu się egzotyczna, "zagubiona między Europą i Afryką, co więcej - niczyja". Dzisiaj turyści przyjeżdżają tu głównie z ciekawości oraz w poszukiwaniu czystych plaż. W rzeczywistości jednak wyspa, leżąca mniej więcej w połowie drogi miedzy Półwyspem Apenińskim a wybrzeżem Tunezji, ma do zaoferowania o wiele więcej, niż tylko słońce i morze, zwłaszcza komuś, kto zdecyduje się odwiedzić mniej znane zakątki.

Sardynia (Sardegna) od zawsze przyciągała uwagę, szczególnie najeźdźców. Serię podbojów rozpoczęli Kartagińczycy, po których pozostało do dziś wiele śladów: ruiny, fortece wybudowane przez Genueńczyków, eleganckie pizańskie kościoły, a także wspaniałe gotyckie i barokowe hiszpańskie budowle. Najbardziej imponujące są jednak pozostałości po jedynej wywodzącej się z Sardynii cywilizacji twórców nuraghi - 7 tys. kamiennych budowli. Niestety, dojazd do nich jest skomplikowany, zwłaszcza jeśli nie posiada się własnego środka transportu. Warto się jednak udać do muzeum w Cagliari lub Sassari, gdzie wystawiono piękne statuetki oraz rozmaite przedmioty domowego użytku pochodzące z tego okresu.