Rytualne podejscie do życia, przechodzimy wciąż obok tych samych ludzi, codziennie zmierzamy tą samą drogą, te same widoki, ta sama ulica, te same budynki... czas leci, a codzienność zatrzymuje się w miejscu. Dzień po dniu, w szarości , w deszczu , w kolejnych zmaganiach . Idąc - pozbawieni entuzjazmu, pędząc - nie doszukując się inspiracji z życia... Każdy poranek i każda noc wygląda identycznie, każdy dzień zabiegany i wyczerpujący. Przestajesz widzieć to co chciałbyś , lecz widzisz tylko to co musisz - codzienność...

Lecz któregoś dnia budzisz się spokojny, wyciszony, czujesz sie dobrze...czujesz ,że nie musisz już pędzić. Wstajesz obojętnie, za oknem widzisz inne obraz, choć pozornie te same. Ubierasz się, witasz z ludźmi na ulicy, kupujesz świeże bułki i gazetę. Wracasz do domu, zaparzasz ulubioną kawę, siadasz i czujesz błogi spokój. Szary obraz zniknął. W głowie tysiące nowych pomysłów, na twarzy zapisuje się spokój i usmiech. Wiesz,że warto... wiesz,że nawet codzienność zalezy od Ciebie, że czas na zmiany, na wyzwania, albo zwykłe przejście się po tej samej ulicy, kiedy to nagle zauważasz tego bezdomnego, który codziennie wyciągał do Ciebie rękę - dzis podchodzisz do niego i dajesz mu kubek gorącej kawy, oddajesz swoje kanapki. 

Codzienność nie zawsze jest szara i smutna ...