Leżący na nadmorskiej rubieży dawnej Rzeczypospolitej, w dużej odległości od uczęszczanych dróg lądowych, a od Bałtyku oddzielony szerokim pasem nieprzybytych niegdyś mokradeł klasztor żarnowiecki przetrwał dość szczęśliwie niszczące kataklizmy wojenne i prezentuje dziś turyście cenny zespół dzieł architektoniczno-plastycznych.

Tutaj w póżnogotyckim kościele Zwiastowani NMP możemy podziwiać piękny XVIII wieczny obraz Zwiastowania zdobiący ołtarz główny - tajemniczy uśmiech Maryji niektórzy porównują do uśmiechu Mony Lisy.

Wystrój wnętrz wypełniają m.in.: stalle z 1719 r. namalowane na nich obrazy przedstawiają historię życia św. Scholastyki i św. Benedykta, ołtarz o bogatej dekoracji snycerskiej (XVII/XVIII), XIV-wieczna gotycka figura Madonny z Dzieciątkiem, balustrada chóru zdobiona rzeżbami przedstawiającymi 12 apostołów, barokowy konfesjonał.

W klasztorze znajduje się  również bogaty skarbiec z cennym zespołem haftów liturgicznych z XVII-XVIII w., liczne rzeżby, przedmioty liturgiczne i rękopisy (XV, XVII, XVIII w.). Jednak ten skarbiec jest aktualnie niedostępny dla turystów. NIESTETY !!!! Sama z chęcią chciałabym to wszystko zobaczyć :(

Krótka historia klasztoru. Od ok. 1215 r. Żarnowiec należał do Opactwa Cystersów w Oliwie, które założyło tu żeński Klasztor Cysterek. W XIV w. Żarnowiec wszedł w skład państwa krzyżackiego. W 1433 r. najechany przez wojska husyckie. w1590 r. klasztor przejęły benedyktynki. w 1617 r. powstało Opactwo Benedyktynek, które prowadziło Ożywioną działalność gospodarczą. Klasztor w Żarnowcu był jednym z głównych ośrodków hafciarstwa kaszubskiego. Od 1772 r. w zaborze pruskim a w roku 1834 nastąpiła kasacja opactwa. Dopiero w 1946 r. powróciły do Żarnowca benedyktynki repartiowane z Wilna.