Leonardo da Vinci (urodzony 15 kwietnia 1452 w Toskanii, zmarł 2 maja 1519 w Amboise we Francji) - wszechstronnie uzdolniony Włoch: malarz, rzeźbiarz, architekt, konstruktor maszyn, filozof. Uważany wręcz za modelowy przykład tzw. człowieka renesansu.

Leonardo da Vinci był nieślubnym dzieckiem. Jego ojcem był Ser Piero da Vinci, a matką wiejska dziewczyna Caterina. Wychowywał się przy swoim ojcu we Florencji. Od wczesnych lat dziecięcych ujawnił się jego talent artystyczny, dlatego został oddany na naukę do malarza, rzeźbiarza i złotnika Andrea del Verrocchio.

W wieku 20 lat Leonardo stworzył swoje pierwsze obrazy: Chrzest Chrystusa (1473-1475) namalował go razem ze swoim nauczycielem, Verrocchio, Zwiastowanie, Pokłon Trzech Króli, Św. Hieronim (dwa ostatnie nie ukończone). Potem uzyskał status niezależnego artysty-malarza. Leonardo stał się znany i książęta włoscy zaczęli zabiegać o to by dla nich malował. W okresie rozkwitu olejnego malarstwa realistycznego stał się jego najwybitniejszym przedstawicielem. Pierwszą z datowanych prac był rysunek toskańskiego pejzażu z 1473 roku, a najwybitniejszą z tego okresu była zamówiona, choć ostatecznie nie ukończona Adoracja magów (1481). Z tego okresu pochodzi duża ilość rysunków technicznych przedstawiających najróżniejsze mechanizmy, najczęściej wojenne. Swoimi projektami technicznymi, które (jak się okazało) można realizować, znacznie wyprzedził swą epokę. Niektóre z zaprojektowanych przez niego maszyn działają, a na wymyślonym (i narysowanym) przezeń spadochronie wykonano udany (i bezpiecznie zakończony) skok z balonu.

Kolejny okres - tzw. mediolański rozpoczął się wraz z pracą na dworze Sforzów, dla Lodovico Sforzy. Początkowo da Vinci koncentrował się na posągu konnym z brązu, kopułach pałacu. Powstał wtedy znany portret Cecylii Gallerami Damy z łasiczką, obraz Madonna w grocie oraz inaugurujące epokę rozwiniętego renesansu malowidło ścienne Ostatnia Wieczerza w refektarzu klasztoru przy kościele Santa Maria della Grazie (1495-1498).

Po upadku Sforzy Leonardo da Vinci udał się do Mantui, potem był przez pewien czas w Wenecji, by w kwietniu 1500 roku na dłużej przybyć do Florencji. Tam zaczął pracować dla Cesarego Borgii, księcia Romanii jako jego architekt i inżynier wojskowy. Z tego okresu pochodzi obraz Mona Lisa (1503). W roku 1506 przeniósł się do Mediolanu, gdzie poznał Francesco Melziego, który był jego kompanem do końca życia, a także spadkobiercą.

W latach 1513-1516 mieszkał w Rzymie, gdzie w tym czasie działali tacy artyści, jak Michał Anioł czy Rafael Santi. Od roku 1516 zaczął pracować dla króla Francji Franciszka I. Zamieszkał w posiadłości Clos Lucé, w pobliżu królewskiej rezydencji w zamku Amboise, a król obdarzył go sowitym wynagrodzeniem. Zmarł w roku 1519 i został pochowany w Kaplicy św. Huberta, w zamku Amboise.