Fontanna została zmontowana w 1633 r. w miejscu starej studni. Powstała z inicjatywy burmistrza Gdańska Bartłomieja Schachmanna. U stóp stojącego Neptuna trzymającego w ręku trójząb umieszczono dwie głowy konia morskiego. Posąg został odlany w 1615 r. wg modelu Piotra Husena i Johanna Rogge w Augsburgu. Czaszę, trzon i basen zaprojektował i wykonał w kamieniu Abraham van der Blocke. W 1634 r. fontannę otoczono kratą żelazną. Na zwieńczeniu jej bram umieszczono pozłacane orły, świadczące o związkach Gdańska z Koroną. W latach 1757-1761 Jan Karol Stender wykonał nowy basen i trzon, a mistrz kowalski Jakub Barren uzupełnił i odnowił zniszczoną kratę.

Po zniszczeniach II wojny światowej, w latach 1950-1954 fontannę poddano zabiegom, konserwatorskim mającym na celu przywrócenie historycznej formy i uruchomienie wodotrysku. Odrestaurowano studnię, wykuto ponownie zaginioną górną część cokołu, czaszę oraz trzon. Ponadto odnowiono odnaleziony po wojnie posąg Neptuna i ogrodzenie, a także przywrócono na zwieńczeniach bram pozłacane orły. W 1957 r. uroczyście uruchomiono wodotrysk.

Fontanna jest nieodłącznym elementem historycznego centrum miasta i jest świadectwem wysokiego poziomu artystycznego dawnego rzemiosła gdańskiego. Stojąca od 1633 r. przed Dworem Artusa jest symbolem Gdańska.

źródło inf - www.pomorskie.eu